მუხლი 13. სასკოლო საათობრივი ბადე

სკოლას უფლება აქვს, ეროვნული სასწავლო გეგმით ერთი კლასისთვის განსაზღვრული საათობრივი დატვირთვის ფარგლებში, ჯამური საათობრივი დატვირთვის 25% გადაანაწილოს საგნებს შორის. 

აღნიშნული მუხლის განმარტება:

ვთქვათ, N კლასის ჯამური კვირეული დატვირთვა არის 30 საათი. მაშინ წლიური დატვირთვა იქნება  30 საათი/კვირაში X 33 კვირა =  990  საათი. აღნიშნული საათების 25% არის 247.5 საათი. ე.ი. სკოლას შეუძლია 1-დან 247 საათი საჭიროებიდან გამომდინარე გადაანაწილოს საგნებს შორის.  მაგალითად, A საგანში,  რომელიც კვირაში ორსაათიანი დატვირთვით ისწავლება, დაგეგმილია სემესტრის ბოლოს პროექტების გაკეთება და ბოლო ოთხი კვირის მანძილზე საჭიროა ყოველდღიური დატვირთვით იმუშაონ მოსწავლეებმა. 

A საგნის წლიური დატვირთვაა 2 საათი/კვირაში X 33 კვირა =  66  საათი.  66 საათს დაემატება 12 საათი (დამატებითი 3 საათი 4 კვირის მანძილზე) და გამოვა წლიური 78 საათი. გადანაწილების ასეთი სქემები მოქნილია და კონკრეტულ საჭიროებებს მატივად ერგება. მაგრამ სკოლის ადმინისტრაციამ ასევე უნდა გაითვალისწინოს საათების ფინანსურ აღრიცხვიანობასთან (მათ შორის სასერტიფიკაციო დანამატის და სხვა) დაკავშირებული საკითხი; 

მასწავლებელების კვირების მიხედვით დატვირთვის არათანაბარი სქემები შესაძლოა გარკვეულ სირთულეს ქმნიდეს ხელფასების განსაზღვრის დროს. აქედან გამომდინარე,  საჯარო სკოლებში უფრო გავრცელებულია ისეთი პრაქტიკა, როდესაც გარკვეული საგნებისათვის განისაზღვრება ეროვნულ სასწავლო გეგმაში მითითებულისააგნ განსხვავებული კვირეული დატვირთვა. მაგალითად, იმავე N კლასში  A საგანი, რომელიც ეროვნული სასწავლო გეგმით განსაზღვრულია კვირაში 2 საათი, სასკოლო სასწავლო გეგმით ისწავლება კვირაში 3 საათი, ანუ  დამატებულია კვირაში ერთი საათი. 1 საათი/კვირაში X 33 კვირა = 33 საათს. აღნიშნული  არ გამოდის 25% -იანი დიაპაზონის ფარგლებიდან.

სკოლას უფლება არა აქვს:

ა) საათობრივი ბადიდან საერთოდ ამოიღოს ეროვნული სასწავლო გეგმით გათვალისწინებული რომელიმე სავალდებულო საგანი (მუხლი 13. პუნქტი 4).

ბ) რომელიმე საგანს დააკლოს  საგნის წლიური დატვირთვის 25%-ზე მეტი.