განათლების სფეროში მიმდინარე ცვლილებებმა, კერძოდ კი, პენსიონერი მასწავლებლებისთვის დამსახურებული ჯილდოს შეთავაზებამ, სკოლებში მეტი ვაკანტური ადგილი გააჩინა და ახალგაზრდა პედაგოგებს სისტემაში შესვლის მეტი შესაძლებლობა მისცა. შესაბამისად, ახალ სასწავლო წელს ბევრი სკოლა ახალი კადრებით, მათ შორის, ახალბედა მასწავლებლებით შეხვდა. 

პირველი დღე სკოლაში, როგორც მოსწავლეებისთვის, მათთვისაც ამაღელვებელი აღმოჩნდა. მოსწავლეები ემოციებით შეხვდნენ, მშობლები ენდნენ, თვითონ კი, თვლიან, რომ მეტის გაკეთება ევალებათ და შეუძლიათ, მეტი მოლოდინი აქვთ... 

ახალბედა მასწავლებლები, რომლებმაც მიმდინარე 2019-2020 სასწავლო წელს პირველად შეაღეს სკოლის კარი, etaloni.ge-სთან პირველი დღის შთაბეჭდილებებზე საუბრობენ:  

გიორგი ჭანტურია, თბილისის N71 საჯარო სკოლის სამოქალაქო განათლების მასწავლებელი, 30 წლის: 

„განათლების კოალიციის დირექტორი ვარ და განათლების ხარისხის განვითარების ეროვნულ ცენტრშიც ვმუშაობდი. დაახლოებით 7 წელია, განათლების საკითხებზე ვმუშაობ, მაგრამ უფრო, პოლიტიკის დონეზე. თუმცა, წელს სკოლაში შესვლა პირველად გადავწყვიტე...

ძალიან რთულია, როდესაც 20-30 ადამიანი ერთად გიყურებს და შენგან უამრავ სიახლეს ელის. თუ, ვთქვათ, რაღაც მომენტში გაგეპარა ყურადღება და თუნდაც ერთი მოსწავლე სხვა რაღაცით არის გართული, შემდეგ უკვე ის მთელ კლასს აიყოლიებს. ის ადამიანები, რომლებსაც გამოცდილება არა აქვთ და შედარებით მარტივად უყურებენ ამ პროფესიას, ნამდვილად ცდებიან. იმ შემთხვევაში, თუ მასწავლებელი არ არის კონკრეტული გაკვეთილისთვის კარგად მომზადებული, აუცილებლად ჩაუვარდება გაკვეთილი, კარგად მომზადებული საგაკვეთილო გეგმა უნდა ჰქონდეს, რომელიც შეიძლება მოსწავლეებმა მთლიანად ამოუყირავონ, მაგრამ ალტერნატიული გეგმისთვისაც უნდა იყოს მომზადებული.

რაზეც ვისაუბრე, სწორედ ეს დამემართა პირველ დღეს. შევედი გაკვეთილზე და მეგონა, რომ რაღაცით დავაინტერესებდი ბავშვებს და ამ დროს, მათგან სულ სხვა ემოცია წამოვიდა. პირველი დღე უფრო გაცნობითი ხასიათის იყო და მაქსიმალურად ვეცადე, მათ ინტერესებში გავრკვეულიყავი. ბიჭებს უფრო სპორტზე, კალათბურთზე ვესაუბრე, მინდოდა მათი ნდობა პირველივე დღეს მომეპოვებინა და მისაღები მასწავლებელი გავმხდარიყავი. გავესაუბრე გოგონებსაც მათი ინტერესების შესახებ, ვკითხე, თუ როგორი გაკვეთილი სურთ, რომ გვქონდეს. 

ძალიან ემოციური დღე იყო. კლასში შესვლისას დირექციამ წარმადგინა, როგორც ახალგაზრდა, ენერგიული პედაგოგი და მოსწავლეებმაც კეთილი განწყობით მიმიღეს, გაუხარდათ ახალგაზრდა მასწავლებელი. ბევრი მოვიდა, ჩამეხუტა და მითხრა, რომ „ყველაზე კარგი მასწავლებელი ვარ“. თუმცა, მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლება მართლაც გახდე საყვარელი მასწავლებელი და მოსწონდეთ შენი გაკვეთილი, ბევრი პარალელური პროცესია გასათვალისწინებელი ერთდროულად და ამ ყველაფრის კოორდინირება ძნელია. როცა ყველაფერს ერთად წარმატებით გაართმევ თავს, შეიძლება თქვა, რომ შენგან მასწავლებელი შედგა“. 

მირანდა ჩხიტუნიძე, თბილისის N11 საჯარო სკოლის დაწყებითი კლასის მასწავლებელი, 22 წლის:

„სკოლით, ბავშვების სიყვარულის გამო დავინტერესდი.  წელს დავამთავრე უნივერსიტეტი და დაწყებითი სკოლის პედაგოგად შემოვედი. ცოტა ვღელავ, იმიტომ, რომ ბავშვებთან ურთიერთობაში გამოუცდელს, ამავე დროს, დამრიგებლობაც მიწევს, თუმცა პატარებისგან წამოსული სიყვარული და სითბო, ამ მღელვარებას მავიწყებს.

ბავშვებთან ურთიერთობის გარკვეული გამოცდილება მაქვს უნივერსიტეტის პრაქტიკებიდან გამომდინარე და მოლოდინებიც მეტი მქონდა, მაგრამ ნერვიულობის გამო, ჩემი მაქსიმუმი ვერ გავაკეთე, სამწუხაროდ! შევეცდები, მომავალში ყველაფერი მაქსიმალურად კარგად გავაკეთო. ჩემი მოსწავლეების მშობლებს, ალბათ ცოტა შიში აქვთ, ჩემი ასაკის და გამოუცდელობის გამო. რა თქმა უნდა, მე რომ მშობელი ვიყო, მეც შემეშინდებოდა, მაგრამ ვეცდები, მათი ნდობა გავამართლო და ვფიქრობ, რომ ნამდვილად კარგი და წარმატებული წელი გვექნება.

მასწავლებლების მხრიდან დამოკიდებულება კი, ძალიან დიდი სტიმულია ჩემთვის. ყველანაირად მხარში მიდგას, დირექტორიდან დაწყებული თითოეული მასწავლებელი და მინდა მათ ამისათვის მადლობა გადავუხადო. ყველა მეხმარება, როგორც ახალბედას და მაძლევენ შანსს, დავიმკვიდრო თავი სკოლაში“. 

ქრისტინე ღონღაძე, თბილისის N167 საჯარო სკოლის სამოქალაქო განათლების მასწავლებელი, 26 წლის:

„მასწავლებლის პროგრამა წელს დავამთავრე ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტში, დამთავრებული მაქვს მაგისტრატურაც. მადლობელი ვარ იმ სკოლის, რომელმაც ნდობა გამომიცხადა და თან არაჩვეულებრივი სამუშაო რესურსი და ბავშვები დამახვედრა. ემოციები გაცილებით მეტია, ვიდრე ველოდი, იმიტომ, რომ ბავშვი უშრეტი ენერგიის და ემოციის წყაროა და მათგან ზოგჯერ ისეთი იდეები მოდის, რასაც ვერ წარმოიდგენ, რომ ამ ასაკში შეიძლება ჰქონდეს ადამიანს. რეალურად, საკმაოდ დიდები არიან იმისათვის, რომ ზუსტად ისე იფიქრონ, მოსწონდეთ და უხაროდეთ, როგორც გამოხატავენ. უხარიათ ახალგაზრდა მასწავლებელი, მაგრამ ცოტა გაკვირვებასაც გამოხატავენ მის გამო.

პირველივე გაკვეთილზე „მოლოდინების ხე“ გავაკეთებინე და ვთხოვე, დაეწერათ, ვის რა მოლოდინი ჰქონდა. თვითონ გამოთქვეს სურვილი, რომ თუ მრავალფეროვანი და შემეცნებითი გაკვეთილები გვექნება, ძალიან კარგი იქნება.

უზომოდ დადებითი მუხტით გამოვედი, მღელვარე დღე იყო. იდეალური დისციპლინა რა თქმა უნდა, არ გვქონია და არც ველოდი ამას პირველივე დღეს, რადგან ძალიან აჟიტირებულები იყვნენ, მაგრამ სამომავლოდ, ეს ხმაური თუ საქმეში გადავა, ძალიან კარგი იქნება“.