ილია ჭავჭავაძის სახელობის ფოთის N5 საჯარო სკოლის ანი ყალიჩავა კორონავირუსით შეცვლილ რეალობაზე ჩანახატში წერს და საკუთარი თვალით დანახულ პანდემიას გადმოსცემს. მოსწავლის ნამუშევარს ჩვენ უცვლელად გთავაზობთ: 

კორონა ვირუსი, თვალით უხილავი, პაწაწინა ნაწილაკი, რომელიც ერთი შეხედვით, სულაც არ არის მავნე. 
მაგრამ ამავდროულად, ყველაზე დიდი უბედურებაა, რომელიც მთელ მსოფლიოს ქარიშხალივით დაატყდა თავს. მან მოგვცა დრო დასაფიქრებლად, შეცდომების დასანახად და მათ გასაანალიზებლად. ახლა ვამბობთ, ნეტავ, ძველ ცხოვრებას დავუბრუნდეთ და აღარც დილით ადრე გაღვიძებაზე და უთენია სკოლაში წასვლაზე ვიწუწუნებთო. დავაფასებთ ცხოვრებას, სიცოცხლეს, ადამიანებსა და თვით დედამიწას. ამას ახლა  ვამბობთ. ვინ იცის, რას გავაკეთებთ, როცა ეს ყველაფერი დასრულდება?! 

შეიძლება ისევ დავივიწყოთ ეს გასაჭირი. სიტყვები, რომლებსაც ერთმანეთს ვეუბნებოდით და ისევ იმ ადამიანებად ვიქცეთ, რომლებიც ვიყავით. მაგრამ მაინც ვფიქრობ, რომ ყველაფერი ისევ ისე არ და ვერ იქნება. ყველა ჩვენგანის ცხოვრება რაღაც დოზით მაინც შეიცვლება. არ ვიცი, დადებითად თუ უარყოფითა, მაგრამ ვიცი, რომ შეიცვლება. 

კარანტინში, ალბათ, ყველას გვქონია მომენტი, როცა დაღლილები საწოლზე ჩემოვსხდებით, თავს ნაზად დავდებთ ბალიშზე  და ჭერს ავყურებთ, თვალებს ვხუჭავთ და წარმოვიდგენთ მზეს, ღია ლურჯ, ოდნავ ღრუბლიან ცას, სადღაც შორიდან ჩიტების ჭიკჭიკი ისმის, ახლად ამოსული ყვავილების სურნელს დაუპყრია  მთელი სივრცე, მწვანე ხასხასა მინდვრის გაღმა ბავშვების ჟრიამული ისმის. მე ასეთი მსოფლიო  მენატრება, ბედნიერი, ლაღი, იმედით სავსე, და, თუ ახლა არსებობს ვინმე ვისაც ყველაფრის მშვიდობიანად დასრულების იმედი დაკარგული აქვს, მე მას მივმართავ:  არ არის აუცილებელი, ქვეყანა ყველა სფეროში მოწინავე პოზიციებს იკავებდეს, რომ ამ ბრძოლაში გაიმარჯვოს, მთავარია ერთიანობა, სოლიდარობა, გვერდში დგომა  და ბრძოლა. ჯოან როულინგი თავის ნაწარმოებში შემდეგ ფრაზას წერს ,,ბრძოლაში წარმატებას არა მებრძოლთა რაოდენობა არამედ ბრძოლის ხარისხი განაპირობებს“. ჩვენი მებრძოლები  ჩვენი ექიმები არიან, ისინი ამ გლობალური ომის წინა ფრონტზე იბრძვიან, როგორც მსოფლიოს ექიმები ,,და მე მჯერა, რომ ისინი ჩვენი თანადგომით  ყველაფერს შეძლებენ. 

როგორც ანდერსენის ზღაპარში სარკის ნამსხვრევები მიმოიფანტა მთელ მსოფლიოში და თან ათასი უბედურება მოიტანა, მაგრამ ბოლოს ყველაფერი საწყის ფორმას დაუბრუნდა, როგორც ყველა ზღაპარში. კორონავირუსიც ასე დამარცხდება და ეს ბედნიერი დასასრული კი არა, ბედნიერი დასაწყისი იქნება.

ჩანახატი გამოგზავნილია „მონატრების 1 თვე - რა გვასწავლა სიჩუმემ“ თემის გამოხმაურების ფარგლებში