ფოთის ფიზიკა-მათემატიკის სკოლის ქართული ენისა და ლიტერატურის პედაგოგი ქრისტინე ბოჯგუა პანდემიით შეცვლილ ცხოვრებაზე ჩანახატს აკეთებს და საკუთარ განცდებს გადმოსცემს. მასწავლებლის ჩანაწერს ჩვენ უცვლელად გთავაზობთ: 

                                                                       მონატრების 1 თვე- რა გვასწავლა სიჩუმემ

მონატრებისფერი, სიყვარულისფერი დღეების ფესტივალი დაიწყო ჩემს ცხოვრებაში... თითქოს ისევ პირველად უნდა შევიდე საკლასო ოთახში, მოუთმენლად, გულისფანცქალით ველი მოსწავლეებთან შეხვედრას... არ მყოფნის ურთიერთობები ეკრანს მიღმა... მე თითოეული თქვენგანის გასხივოსნებული თვალები მენატრება... თვალები, რომლებიც უდიდეს ძალას მაძლევდნენ... გულწრფელი ღიმილი, რომელსაც კლასში შემოსვლისთანავე ვხედავდი... სიყვარული, რომელსაც ყოველ დღე უანგაროდ მჩუქნიდით... თუმცა, მადლობას ვუხდი და ქედს ვიხრი განათლების სამინისტროს წინაშე, რადგან მომცა შესაძლებლობა ონლაინ გაკვეთილების დროს მოვისმინო, ჩემო პატარებო, თქვენი სირინოზებივით ტკბილი ხმები... კვლავ დავინახო თქვენი ანცი, სიყვარულით სავსე თვალები... მოსწავლეებო, კოლეგებო, მშობლებო მენატრებით... ამ სიჩუმემ, გაყინულმა დედამიწამ დამანახა თითოეული თქვენგანის აუცილებლობა ჩემს ცხოვრებაში... მჭირდებით! მიყვარხართ! მენატრებით! მსურს მალე ჩაგიკრათ გულში... არ დავნებდეთ! ჩვეული მონდომებით გავაგრძელოთ მოგზაურობა ცოდნის სამყაროში. მჯერა, მალე შევხვდებით და კვლავ გაიღიმებს ჩვენი სკოლის მონატრებისფერი, სიყვარულისფერი დერეფნები. 

ჩანახატი გამოგზავნილია „მონატრების 1 თვე - რა გვასწავლა სიჩუმემ“ თემის გამოხმაურების ფარგლებში