„მერცხლები ბუდეს არასოდეს ტოვებენ“- ახალბედისეულის საჯარო სკოლის პედაგოგი ნაირა ბარაბაძე ემოციურ ისტორიას გვიზიარებს
18-07-2022
დაკოპირებულია
-
+
ხონის მუნიციპალიტეტის სოფელ ახალბედისეულის საჯარო სკოლის პედაგოგი ნაირა ბარაბაძე ემოციურ ისტორიას გვიზიარებს.
მის სახლში მერცხლებმა ბუდე დაიდეს. ამბავი, რომელსაც ნაირა ბარაბაძე გვიზიარებს სწორედ მერცხლებისა და მისი ოჯახის თანაცხოვრების შესახებაა.
„მერცხლებს დედობრივი სიყვარულის ძალამ მითი დაამსხვრევინა იმის შესახებ, რომ თუ მათ ბუდეს ვინმე ან რამე შეეხება, ისინი მას აუცილებლად დატოვებენ. მე ეს არასოდეს არ მჯეროდა.
ჩემი სოფელი, ახალბედისეული, ხონის მუნიციპალიტეტშია. სახლი კიდევ სამ კიბეზეა ღია აივნით. აივანზე საწოლი დგას და ზაფხულობით კარგია მოსასვენებლად. საწოლის ზემოთ, ჭერზე, მერცხლებმა ბუდე გაიკეთეს. სავარაუდოდ, ოთხი კვერცხი დადეს და ბარტყებიც დაჩეკეს. დილაობით მაღვიძებს მათი ხალისიანი ჭიკჭიკი.
ეს ბედნიერება ხანმოკლე იქნებოდა, სახლში მე და ჩემი მეუღლე რომ დროზე ადრე არ დავბრუნებულიყავით. ეზოში შესვლისას შევამჩნიე მერცხლები მხრებჩამოყრილები, უსიცოცხლოები, ბუდისგან მოშორებით, ზურგშექცევით ისხდნენ. ეს არ მომეწონა. აივანზე ავედი და საშინელება დამხვდა - ბუდე ჩამოშლოდათ და უმწეო ბარტყები ბედად საწოლზე დაცვენილან. მერცხლების უძლურობამ და სასოწარკვეთილებამ შემძრა. მეუღლეს ვთხოვე: „ვიცი, ძალიან დაიღალე, მაგრამ მოისხი მადლი და ეს ოჯახი გადამარჩენინე!". სახლში ნაყინის ყუთი ვნახე, გამხმარი ფოთლები ჩავაფინე, ბარტყები შიგ ჩავსვით და ზუსტად ბუდის ადგილას მივამაგრეთ.
რატომ ტელეფონით ვიდეო არ გადავიღე! ჯერ ხომ სიხარულისგან კინაღამ გაგიჟდნენ. შემდეგ სადღაც გაფრინდნენ, სხვა მეცხლები მოიყვანეს. უნდა გენახათ, როგორ აჩვენებდნენ მათ თავიანთ შვილებს. ისინიც თავიანთ ენაზე ულოცავდნენ. ვიდექი აივანზე და სიხარულის ცრემლები წვიმასავით მომდიოდა. მერე ეს სხვა მერცხლები ჩემს თავზე დაფრინავდნენ. დარწმუნებული ვარ, მადლობას მეუბნებოდნენ და ჩემს ერთადერთ ჯარისკაც შვილს ლოცავდნენ. ისინი ხომ ჩვენს ჭერქვეშ ცხოვრობენ და ჩვენს შესახებ ყველაფერი იციან.
აი, ამიტომაც, მე ახლა კიდევ უფრო მაქვს მიზეზი დავრჩე ჩემს აზრზე - „მერცხლები ბუდეს არასოდეს ტოვებენ!“ ბარტყები უკვე დაიზარდნენ, დაფრინავენ და საკვების შოვნაც შეუხლიათ, თუმცა ჯერ კიდევ საჭიროებენ მშობლების მზრუნველობას და ყურადღებას“,- წერს პედაგოგი ნაირა ბარაბაძე.