„მამა ისუნდერიდანაა, დედა კი ჩვენი მეზობელი სოფლიდანაა. ზოოვეტერინარული განათლება მიუღია, თბილისში მუშაობდა. მერე საბერძნეთში წასულა - დასთან და სიძესთან ცხოვრობდა 5 წელი. საქართველოში დაბრუნებულს, მშობლიური კუთხის სიყვარული და მონატრება შეუჩნდა თურმე და სოფელში დაბრუნდა. პანაშვიდზე წასვლა გვინდოდა, მაგრამ თბილისში გადაუსვენებიათ, სადაც მშობლები ჰყავს“, - გვიამბობს მთვარისა ახვლედიანი.
დირექტორის თქმით, გელა ლიპარტელიანი რელიგიური ადამიანი ყოფილა და ქველმოქმედებასაც ეწეოდა.
„ძალიან რელიგიური და მორწმუნე ყოფილა, უცოლშვილო, 43 წლის. თურმე ქუთაისში ჩადიოდა და ხელფასის 10%-ს ხელმოკლე ოჯახებს ურიცხავდა. ერთხელ, ხელფასს დაგვიანებია, ძალიან განიცადა და მომდევნო თვეში ორივე თვის 10-10% ერთად შეუტანია ტაძარში. ასეთ სიკეთის მთესველ, უნიჭიერეს და უკეთილშობილეს ადამიანად ახასიათებს ყველა“, - გვიყვება ბარდნალის სკოლის დირექტორი.
მთვარისა ახვლედიანი უშუალოდ ტრაგედიაზეც საუბრობს. ინგლისური ენის მასწავლებელს ორშაბათს ქუთაისში ზამთრის საბურავები შეუძენია. ისუნდერში აღმართია, ვერ ასულა და ჩქუმში წასვლა გადაუწყვეტია, სადაც მეორე დღეს გაკვეთილები უნდა ჩაეტარებინა. ტრაგედიაც სწორედ ამ დროს მოხდა.
„კლდის მასა ჩამოიშალა, 20 მეტრზე უთრევია მანქანა. ჩვენი კოლეგები, მამაკაცები წასულები იყვნენ. დიდი ხნის განმავლობაში ვერ ამოიყვანეს მანქანა. ასე შეეწირა სტიქას, მშობლიური კუთხის სიყვარულს და პროფესიულ მოვალეობას. ორი დღეა ამ საშინელებით შეძრული ვარ, დღეს კი სათქმელი გულსა და ყელში მომებჯინა და ლექსი დამაწერინა.
ჩვენ მთვარისა ახვლედიანის ლექსს უცვლელად გთავაზობთ:
მ ა ს წ ა ვ ლ ე ბ ე ლ ო !...
მიხვდი, მშობელი მხარე გიხმობდა,
შენი ბავშვობის სოფელი ტკბილი,
არ გიფიქრია ბევრი მიტომ და
მთას დაუბრუნდი ერთგული შვილი.
სიკეთეს თესდი უშურველადა,
სოფლის ბავშვები მიგაჩნდა შვილად,
ასწავლიდი და თანაც მოძღვრავდი,
რაც ყველას გვქონდა გულისტკივილად:
მშობელი მიწის ფასი იცოდეთ,
ნუ მიატოვებთ ბავშვობის კერას,
მამა-პაპათა შექმნილ საუნჯეს
თქვენ უნდა ექცეთ ღირსეულ მცველად;
წიგნი გიყვარდეთ, ცოდნას ეწაფეთ
და გაუფრთხილდით მშობლიურ ენას!...-
მაგალითადაც თვითონვე ექეც,
ერთგულ მეგობრად მიაჩნდი ყველას.
შრომა და გარჯა, ბუნებით ტკბობა,
მადლის ქმნა თავად გმატებდა ძალას,
დღეს კი ამბავმა შენი დაკარგვის
ჩვენც ფეხქვეშ მიწა გამოგვაცალა!...
შენს ხმას, შენს სიტყვას და ამ სიყვარულს
გულიდან გულში კვლავ უნდა ევლო,
ზარი მოგიხმობს, სკოლა გეძახის,
ბავშვები გელის, მასწავლებელო!...
მასწავლებელი, გულით ქართულით,
სიძნელეების გადამლახველი -
გვეყვარები და გვემახსოვრები,
მუდამ იცოცხლებს შენი სახელი!...