| მთავარი | სიახლეები | სკოლები | სამასწავლებლო | უნივერსიტეტები | სკოლამდელები - skolamdelebi.ge | მსოფლიო | სხვა სიახლეები |
TOP ნიუსი
სიახლეები
ყველაზე პოპულარული
ფოტოები
ვიდეოები
სკოლები
კერძო სკოლა „თაობის“ VIII კლასის მოსწავლე ელისაბედ დიასამიძემ ლიტერატურულ კონკურსში II ადგილი დაიკავა
11-05-2023
დაკოპირებულია
-
+
ბათუმის კერძო სკოლაში „თაობა“ მოსწავლეთა განვითარებაზე, მოტივირებასა და წარმატებულ მომავალზე აქტიურად ზრუნავენ. შედეგად, მოსწავლეები საინტერესო პროექტებსა თუ ღონისძიებებში აქტიურად ერთვებიან.
ამჯერად, კიდევ ერთ წარმატებას VIII კლასის მოსწავლე ელისაბედ დიასამიძემ მიაღწია. მან გამომცემლობა „ინტელექტის“ კონკურში -„დაწერე გაკვეთილების შემდეგ საკითხავზე“, II ადგილი დაიკავა.
მან რეცენზია ასტრიდ ლინდგრენის და სარა შვარტის წიგნზე „შენს წერილებს ლეიბის ქვეშ ვინახავ“ დაწერა. ჩვენ მოსწავლის ნამუშევარს უცვლელად გთავაზობთ:
ამჯერად, კიდევ ერთ წარმატებას VIII კლასის მოსწავლე ელისაბედ დიასამიძემ მიაღწია. მან გამომცემლობა „ინტელექტის“ კონკურში -„დაწერე გაკვეთილების შემდეგ საკითხავზე“, II ადგილი დაიკავა.
მან რეცენზია ასტრიდ ლინდგრენის და სარა შვარტის წიგნზე „შენს წერილებს ლეიბის ქვეშ ვინახავ“ დაწერა. ჩვენ მოსწავლის ნამუშევარს უცვლელად გთავაზობთ:
„ასოები, სიტყვები, წინადადებები, სასვენი ნიშნები, ამბები, ფიქრები, აზრები, განცდები, ფურცელი და კალამი.
წერილები.
ფოსტალიონი და ემოციებით გაჟღენთილი, კონვერტში ჩადებული გაშიშვლებული ადამიანის გრძნობებით სავსე ფურცლები.
როდესაც პატარა ვიყავი, წარმოსახვის უნარი არ მქონდა. არ შემეძლო მემოგზაურა იქ, სადაც მომესურვებოდა. ეს იქამდე სანამ ასტრიდს შევხდებოდი. ადამიანს, რომელმაც ნაცრისფერ, უფანჯრო კედლების პატრონს მაჩუქა ფუნჯები და საღებავები. ჰა, ბურთი და მოედანიო.
მაშინ პირველად გავიცანი პეპი, კარლსონი, ლოტა, მადიკენი, მიო, ანა, ანიკა, ტომი, რონია და კიდევ მრავალი… ისინი თავის სამყაროში მოგზაურობის უფლებას მაძლევდნენ. ასტრიდმა მაჩუქა შესაძლებლობა, რომ ჩემს თვალწინ გადაშლილი სამყარო კი არ დამენახა — შემეგრძნო.
ერთია იყო მწერალი და წერდე კარგად, მეორეა იყო ადამიანი და იყო კარგი. ასტრიდი ორივე იყო. მართალია, არასდროს მქონია ბედნიერება, რომ პირადად გამეცნო ის, მაგრამ მქონდა შესაძლებლობა წამეკითხა მისი წერილები.
ვის ეკუთვნოდა ეს წერილები? გოგოს, რომელმაც ლინდგრენის გული დაიპყრო — სარა იუნგკრანცს.
და როგორი იყო ქალი, რომელმაც ასე ძლიერ შეგვაყვარა თავი? დაგვრჩა მისგან რამე? სარა თავს აქნევს და გვაიმედებს. ასე იწყება ეს ისტორია.
მთელ ქვეყანაში სახელგანთქმულ მწერალს, რომელიც სხვადასხვა ასაკის ხალხისგან ათასობით სათაყვანებელ წერილს, ძვირფას საჩუქრებსა და კომპლიმენტებს იღებს, ვის მიმართ შეიძლება გაუჩნდეს ინტერესი? ალბათ, იმ ემოციური, უცნობი გოგონას მიმართ, ერთ დღეს წერილს რომ გაუგზავნის, მკაცრი და გაბედული თხოვნით მოსთხოვს საკუთარი სურვილის ასრულებას. არც ასტრიდი დააკლებს და ისეთ წერილს გამოუგზავნის, რომელიც კანალიზაციაში ჩაირეცხება. ასტრიდსაც კი აღარ ახსოვს რა დაწერა წერილში, რომელმაც სარა ძალიან განარისხა. ერთი კი ფაქტია, ადამიანებს ყველაზე მეტად სიმართლე აღიზიანებთ. ალბათ, მწერალმა წერილში გოგონას თვალები აუხილა და მწარე რეალობა დაანახა, რამაც სარას სირცხვილის გრძნობა გაუღვიძა. სირცხვილის გრძნობას, სინდისის ქენჯნა მოსდევს, ხოლო ამას, სიტყვა „ბოდიში“, რომელსაც იუნგკრანცი ლინდგრენს გაუგზავნის. აქ იწყება 31-წლიანი მიმოწერა.
სარასი ძალიან შემშურდა. იმიტომ არა, რომ ის ასტრიდის „კალმის მეგობარი“ იყო, არამედ იმიტომ, რომ, მან ასაკის მატებასთან ერთად, შეძლო შეენარჩუნებინა ბავშვობა, რომელიც თითქმის არ ჰქონია. ლინდგრენის წიგნის კითხვისას, შენში მყოფი მიძინებული ბავშვი უნდა გამოაფხიზლო. ეს ასე თუ არ მოხდა, ამბავს ვერ გაიგებ და წიგნიც უაზრო მოგეჩვენება. წამოვიზარდე თუ არა, გადავწყვიტე, ასტრიდი საჩემო აღარ იყო და სჯობდა ხელი დიდი წიგნებისთვის მომეკიდა. იმ დღეს დასრულდა ჩემი ბავშვობაც. სარა კიდევ მთელი ცხოვრების განმავლობაში ხელით დაატარებდა ლინდგრენის წიგნებს. თითქოს, მისთვის ამ წიგნებს ჰქონდათ ის დახმარების ხელი გამოწვდილი, მთელი ამ დროის განმავლობაში რომ ელოდებოდა. ისხდნენ ასტრიდი და სარა ანთებული სანთლის წინ. სარა არ წასულა – ის ახლაც იქ არის.
ამ წიგნის წაკითხვა ასტრიდის გასაცნობად გადავწყვიტე, მაგრამ ყველაზე მეტად სარა იუნგკრანცის განვითარებაზე თვალყურის დევნებამ გამიტაცა. იგივე მიზეზი ჰქონდა ასტრიდსაც. წერდა სარას, რადგან აინტერესებდა როგორ წარიმართებოდა გოგონას ცხოვრება. არა, ლინდგრენი მას ლუპით ხელში არ აკვირდებოდა. ის ყოველთვის ცდილობდა სარასთვის ხიფათის არიდებას: ალკოჰოლი, მოწევა, ადრეული გათხოვება… სწორედ ის თემები, რომლებიც დღესაც ისეთივე აქტუალურია, როგორც მაშინ…
სარა გაზაფხულის იმ ყვავილს მაგონებს, ზამთრის სიცივეში რომ აღმოცენდა. სხვებისგან განსხვავებული, იძულებით განდეგილი ფერადი არსება, რომლისთვისაც სუსხიან ქარს ხელები დაუსერავს. გოგონა ემოციებით, რომელიც მას არასოდეს უგრძნია. ფიზიკური და შემდეგ უკვე სექსუალური ძალადობის მსხვერპლი, საკუთარი თავით უკმაყოფილო სარა, რომელსაც თან სდევს საკუთარი ჩრდილი, ასე ძალიან რომ ეზიზღება.
შუაღამით, თავსხმა წვიმაში ველოსიპედს მიაქროლებდა ლამაზი სარა. მისი ცრემლები წვიმის წვეთებს უერთდებოდა და სხეული თვითონ წვიმას ერწყმოდა. იმ დღეს გოგონას ამძიმებდა სიყვარულის უნარი, რომელიც რვა მილიარდი ადამიანიდან მხოლოდ ერთს გააჩნია.
სარა იყო ადამიანი, რომელსაც ენატრებოდა სიყვარული, რომელსაც ყოველთვის გასცემდა, მაგრამ უკან არასოდეს უბრუნდებოდა. სარას ენატრებოდა ბავშვობის მეგობრები, რომლებიც არ ჰყოლია. ენატრებოდა მზრუნველი, ყურადღებიანი მამა, რომელიც სრულიად საპირისპირო აღმოჩნდა, აშინებდა სიბნელე, რომელიც თან სდევდა.
გარდატეხის პერიოდს თან ახლავს მთელი რიგი პრობლემები. დაბალი თვითშეფასება, უკონტროლო სიბრაზე, გაუცხოება და განსხვავებული ფიქრები, ამ ყველაფრის გამო საკუთარი თავის სიძულვილი. რთულია ეს ყველაფერი მარტომ გადალახო, ამიტომ ყველას გვჭირდება ვიღაც, ვინც ბნელი, შავი, ნეგატიური ფიქრების ორმოდან ამოგვათრევს.
„თავი დამანებეთ!“ — ამბობს ხალხით იმედგაცრუებული გოგონა და თან აყოლებს — „სიამოვნებით გაგაწნავდით სილას და შურს ვიძიებდი“. საკუთარი აზრებით შეშინებული სარა თვლის, რომ ის ბოროტი და ეგოისტია, მაგრამ ასტრიდი პასუხობს: „შენ შეყვარებული ხარ. ეს დიდებული მდგომარეობაა“. და დასაშოშმინებლად ნილ ფერნილის ლექსს უგზავნის:
„ამიტომ ვცდილობ არ ვიყო ავი,
კეთილო ხალხო, გთხოვთ, დამანებოთ თავი.“
ასტრიდი არის ის, ვინც სარას არ განსჯის, არ მიუთითებს. ის მას უბრალოდ უსმენს. მოსმენა კი ის არის, რაც სარას ყველაზე მეტად სჭირდებოდა. ის არ უღრმავდებოდა დეტალებს, არ ეძებდა მიზეზებს. მაშინაც კი, როდესაც სარას ქადაგების უკან ხედავდა სულიერ ტკივილს. ასტრიდი ამას არ აკეთებდა, რადგან იცოდა, რომ ერთი სიტყვაც კი „განხეთქილების ვაშლი“ იქნებოდა სარას მგრძნობიარე სულისათვის.
და მაინც, სად ვინახავთ ადამიანები წერილებს? მეხსიერებაში, გულში, მოგონებებში თუ რკინის სეიფში? არა, ჩვენ, ბავშვები, წერილებს ლეიბის ქვეშ ვინახავთ, ყველაზე საიმედო ადგილას, თავდადებით ვინახავთ იქ, სადაც შრება ჩვენი ცრემლები. იქ, სადაც იმალებიან ასოები, სიტყვები, წინადადებები, ფიქრები, აზრები, განცდები…
ხოდა, ასტრიდ – „შენს წერილებს ლეიბის ქვეშ ვინახავ“,- წერს მოსწავლე.
კომენტარები
ეტალონი
აღსანიშნავია, რომ ჩვენთან საუბრისას, დირექტორებმა აწ უკვე გასული სასწავლო წელიც შეაჯამეს
სიახლეები
ეს არის ის საბოლოო შედეგი, რომლითაც დგინდება, გადალახა თუ არა გამოცდებში მონაწილემ ზღვარი ტესტის ამა თუ იმ ნაწილში
„რეკომენდებულია, სხვადასხვა საგანს ერთი მასწავლებელი ასწავლიდეს“ - რვა საგნობრივი ჯგუფი ეროვნული სასწავლო გეგმის მიხედვით
სკოლები
სკოლაში კურსდამთავრებულებს გულმხურვალედ გულშემატკივრობენ
საინტერესო
„მგონი, არც არავის უნდა ეწყინოს, თუ ასე დაუძახებენ, რადგან ერთგვარი ტრადიციაა“
ექსპერტი მასწავლებლები კარგად ფლობენ პედაგოგიურ თეორიას, იციან როგორ შეიმეცნებენ ბავშვები და მოზარდები
„სკოლაში სულ მეცადინეობა მიწევს და ბაღში ბევრი გასაფერადებელი გვქონდა, ვხატავდით, კიდე სასრიალოები იყო და გართობა“
სიახლეები
ყველაზე პოპულარული
ფოტოები
ვიდეოები
საზოგადოება
