გორის მუნიციპალიტეტის სოფელ ზემო ნიქოზის საჯარო სკოლა პედაგოგ ნანა ხაჭაპურიძეს გლოვობს.
მასწავლებლები, მოსწავლეები და დირექტორი ლია შატაკიშვილი ღრმა მწუხარებას გამოთქვამენ მისი დაღუპვის გამო.
როგორც სკოლის წარმომადგენლები ამბობენ, მოსწავლეებს ის განსაკუთრებულად უყვარდათ. ერთ-ერთი მათგანი სკოლის კურსდამთავრებული - ეთო გლურჯიძე სამძიმრის წერილს ავრცელებს.
„რაღაცნაირი მძიმეა სოფელში მასწავლებლის სიკვდილი…
სოფლის რუტინაში ჩაფლულები, ლაღი ბავშვობის მძიმე მისიას ზურგზე წამოიკიდებენ ხოლმე და მერე ყველა ოჯახში, ყველა თაობაში თავის წილ მოგონებებსა და ისტორიებს ტოვებენ. თითქოს ასე აწებებენ დაშლილ თაობებს და ისედაც დაცლილ სოფლებს, საუბრისა და ერთიანობის მიზეზს უტოვებენ. დაფანტულ ნა-მოწაფრებს კი იმედს ოდესმე შეკრებისას.
რაღაცნაირად სხვა სიყვარულია სოფელში მასწავლებელი.
გადმოსულ-შემომატებულ ბავშვებსაც ისეთივე სიყვარულით მიგიღებენ, თითქოს, პირველი კლასიდანვე თავად შეეფუთოთ შენთვის წიგნების „აკიდო“ ან მუყაოს ყუთებში მყარად მოთავსებული „ეკრანიანი მეგზურები“.
რაღაცნაირი ბედნიერებაცაა სოფელში მასწავლებელი.
დიდი ხნის მერე იქ ჩასულებს, პირველებს უხარიათ უკვე გაზრდილ ნა-მოწაფრებზე თვალის შევლება და მათი მოკითხვა, გა-მოკითხვა. მევენახეს რომ რთველი უხარია, ეგრე და მერე როგორ ჩუმად ხმაურობს მათში შინაგანი სიამაყეც? დიდ გზამდე ხომ სადღაც ერთად გავლილი პატარა ბილიკები იყო.
რაღაცნაირი რთულიც ხოა მასწავლებლობა.
მერედა უცხო(ების) ენისა. თან თუ დამრიგებელიც გქვია, სწავლის მწარე ძირს, იმ ვერ გამოჩენილ კენწერომდე, სიტკბოება შენ თვითონ უნდა გამოუძებნო.
მაგრამ სოფელიც განსაკუთრებით ეკიდება ხოლმე მასწავლებლის სიყვარულს, დიდი ხანი ინახავს და განსაკუთრებულსავე სულს ჰბერავს, სავსეს მასზე მოგონებებით.
ალბათ, ეგ არის მასწავლებელთა ყოფის აუტანელი სიმძიმეცა და სიმსუბუქეც.
რაღაცნაირი მძიმეა სოფელში მასწავლებლის სიკვდილი. ამის მერე ხო სკოლის ზარიც მძიმედ ირეკება“ - ამ სიტყვებით აცილებს, უძვირფასეს ნანა მასწავლებელს, სკოლის კურსდამთავრებული ეთო გლურჯიძე.
პედაგოგს სასკოლო საზოგადოება კი შემდეგი სიტყვებით ემშვიდობება:
„დიდი დანაკლისია, ნანა მას თქვენი წასვლა ჩვენგან მწუხარების გამომხატველი ყველა სიტყვა, უძლურია, იმ ტკივილის გამოსახატად, რასაც მთლიანი კოლექტივი განვიცდით... თქვენ იყავით ადამიანი, რომელმაც მთელი თქვენი ცხოვრება სკოლასა და მოსწავლეებს გაუნაწილეთ მოიკრიბეთ, უკანასკნელი ძალები და თქვენს საქმეს, თქვენს მოსწავლეებს მიუძღვენით თითოეული წუთი, ღიმილით და სიყვარულის გაზიარებით, ცოდნასთან ერთად.
გემშვიდობებით თვალცრემლიანები და გულდამძიმებულები. მძიმე და სევდიანი იქნება თქვენს გარეშე ახალი სასწავლო წელი
აღარ იფუსფუსებთ და არ მოგვთხოვთ, გოგოებო რამე ახალი მოვიფიქროთ, სხვანაირი სიახლით მივიღოთ ჩვენი ბავშვები ამ სასწავლო წელსო, რთული იქნება, თქვენი სიცოცხლით სავსე ღიმილის, გარეშე 15 სექტემბერი“ , - აღნიშნულია სამძიმრის წერილში.
„ეტალონის“ გუნდი უერთდება სამძიმარს და თანაგრძნობას უცხადებს პედაგოგის ოჯახსა და სკოლას.